Voor en na bij Martine

Hoe was het eerst in je huis?
Mijn huis was eigenlijk een weerspiegeling van mij in die tijd. Ik woonde al twintig jaar in dit huis, als alleenstaande ouder met twee kinderen. Ik had hier ook mijn praktijk. Ik had veel aan mijn hoofd. De zorg voor anderen vond ik belangrijker dan de zorg voor mezelf.
Je snapt, opruimen en spullen weggooien stond onderaan mijn lijstje.
Dus veel kasten waren volgestouwd, de zolder was een bende. Er waren plekken in huis die tot depot waren gebombardeerd, zoals de oude babykamer. Ook mijn slaapkamer was een soort opberghok geworden. Moeilijk schoon te houden, met schimmel op de muur en helemaal geen fijne plek om te zijn.
Voor de buitenwereld zag mijn huis er best opgeruimd en gezellig uit, maar ik voelde de zwaarte ervan.
Daar moest iets aan gebeuren. Alleen, ik zag er als een berg tegenop.

Heb je zelf wel eens geprobeerd op te ruimen?
Ja zeker. Ik ondernam wel eens pogingen en blokte dan een heel weekend in mijn agenda om eens flink door te pakken. Dan ging de inhoud van een hele kast op de grond. Alleen ik liep al snel vast, want veel spullen hadden emotionele waarde en vond ik moeilijk om weg te doen.
En als ik ze dan hield, waar moest ik ze dan neerzetten? Niets had een vaste plek. Overal was alles.
De moed zonk me dan altijd in de schoenen en meestal propte ik na een aantal uren alles weer in diezelfde kast, nauwelijks iets opgeschoten.

Wanneer kwam het keerpunt?
Op een bepaald moment ging ik voor mijn praktijk hulp inschakelen, een assistent, om me te helpen met mijn administratie. Ik merkte toen hoe fijn het is om iemand aan mijn zijde te hebben die me kan helpen met iets waar ik zelf niet zo goed in ben.
Ik ging toen ook eens rondkijken op internet naar organizers en vond eerst van die strenge types. Toen zag ik echter het bericht van Natacha op Facebook, ik kende haar al en voelde meteen: met haar durf ik het wel aan. Zij is vriendelijk, mild en ook sensitief.

Heb je getwijfeld aan het inschakelen van een opruimcoach?
Ja, ik had dus eerst het beeld dat een organizer een soort strenge juf zou zijn die me onder druk zou zetten om alles zomaar weg te gooien. Volgens strakke regels, zonder af te stemmen met mij. Daar had ik geen zin in.
En ik schaamde me ook wel een beetje voor mijn troep. Alles wat ik goed verborgen wist te houden voor vrienden en familie zou dan opeens zichtbaar worden.
Het was dus wel een drempel. Gelukkig stelde Natacha me meteen op mijn gemak, dus dat gevoel van gene was snel weg.

Welke inzichten heeft het samenwerken met Natacha je opgeleverd?
In de eerste plaats om niet teveel tegelijk te willen en afgebakende projecten te nemen. Dus niet alles uit de kast te trekken, zoals ik eerder zou hebben gedaan, maar me te beperken tot één plank. En dan de timer te zetten voor 1 uur.
Dat doseren gaf al zoveel rust én resultaat.
Die plank was een belangrijke start. Ik ontdekte dat veel spullen voor mij een emotionele lading hebben en daardoor moeilijk los te laten zijn. Of ik was bang dat ik het in de toekomst nog nodig zou hebben en zou missen.
Natacha stelt dan de goede vragen zodat ik duidelijker kon kiezen of iets nu nog bij me past of niet.
Bijvoorbeeld een Jip en Janneke boekje, dat ik wilde bewaren voor eventuele kleinkinderen. Door haar ontdekte ik dat dat eigenlijk helemaal niet hoeft. Als ik het tegen die tijd mis, koop ik het gewoon opnieuw. Niet alles is onvervangbaar.

Nog meer inzichten?
Ja, ik kwam er achter dat niets in mijn huis een vaste plek had.
Op die ene plank stonden bijvoorbeeld kinderboeken, dagboeken en cursusmateriaal voor mijn praktijk. Normaal zou ik dan vastgelopen zijn omdat ik niet zou weten waar ik het zou moeten opbergen.
Natacha was echter helder en gaf dan logische oplossingen die voor mij echt een eyeopener waren, bijvoorbeeld: we gaan in je praktijkkamer een plankje maken met je cursusmateriaal.
Daardoor kregen langzamerhand in het hele huis spullen een vaste plek, ontstonden er ‘plekjes van orde’ en ‘collecties’ en kon ik makkelijker kiezen of ik iets wilde houden of niet.
De grote kluwen ontwarde en het opruimen werd steeds makkelijker en leuker. En als ik weer even vastliep stelde Natacha weer een vraag die het kiezen simpel maakte.

Wat heeft dat opruimen jou opgeleverd?
Nou, best veel eigenlijk.
Ten eerste is mijn huis echt enorm opgeruimd. Heel veel dingen heb ik weggegooid.
Ik heb nu een heerlijke ruime en lichte slaapkamer. Een garderobe met alleen maar fijne kleding en heel overzichtelijk.
De voormalige babykamer annex opberghok is nu een creatieve ruimte geworden, waar alle knutselspullen en instrumenten staan.
De zolder is helemaal geordend. Alles ligt in doorzichtige bakken met stickers erop, dus ik kan alles makkelijk vinden.
Dat geeft veel rust en overzicht. Er is echt een last van me afgevallen. Het scheelt me tijd met zoeken. Opruimen gaat makkelijker, want alles heeft een vaste plek en schoonmaken is ook eenvoudiger.
Ik ben ook veel selectiever in het kopen van nieuwe spullen, ik voel sneller of iets bij me past of niet. Dat scheelt dus ook geld.

Je kan dus spullen makkelijker vinden. Heb je daar een voorbeeld van?
Ja, laatst vroeg mijn pleegdochter of ze ski-spullen mocht lenen. Vroeger zou ik dan hebben gedacht: ehm, ja, maar waar liggen ze? Nu wandelde ik naar zolder, pakte ik meteen de goede krat en was ik binnen 3 minuten weer beneden. Dat is zo heerlijk!

En je slaapkamer? Nu dat weer jouw plek is?
Ja dat is nu een heerlijke kamer om te zijn. Ik merk dat bijvoorbeeld ook als ik ga slapen. Nu pas zie ik dat ik een soort dik pantser om me heen had gemaakt om niet geconfronteerd te worden met de troep in mijn slaapkamer. Nu word ik totaal anders wakker. Meer ontspannen. Er hangt nu een fijne vibe.

En heeft het nog bij-effecten gehad behalve een opgeruimd en overzichtelijk huis?
Ja, het heeft me ook van binnen opgeruimd. Ik heb ontdekt dat ik veel dingen bewaarde uit angst. Opruimen vraagt vertrouwen in de toekomst, maar geeft dat ook. Dat je die houvast in spullen niet nodig hebt. Veel oude ballast loslaten, dat is heerlijk bevrijdend.
Ik kon daarnaast ook makkelijker voelen in vriendschappen en relaties wat ik nodig had en wat ik niet meer wilde. En ik ben mijn lichaam ook gaan opruimen door te gaan ontgiften.
Kortom: op allerlei niveaus voel ik me nu veel opgeruimder. Heerlijk!

Natacha is dus niet zo’n strenge opruimjuf. Welke eigenschappen van Natacha hebben jou het meest geholpen?
Los van alle praktische tips die ze gaf is Natacha echt een fijn mens.
Ze stelde me op mijn gemak en gaf me steun, ook op momenten dat ik even niet de energie had en tegen het opruimen opzag. Ze heeft een fijne lichte energie en gevoel voor humor, waardoor het opruimen ook weer lichter werd.
Soms maakte het opruimen ook emoties los, daar kon ze liefdevol bij aanwezig zijn.
Ze begeleidde me dat ik niet te grote taken op me nam, zodat het opruimen overzichtelijk bleef.
En misschien wel het allerbelangrijkste: ze was onwijs vriendelijk, ik moest niets van haar. Ik mocht alles bewaren, maar werd wel steeds uitgenodigd om een selectie te maken. Dat voelde heel fijn.

En nu?
We zijn nog niet helemaal klaar en hebben nog steeds wat opruimprojecten die we stap voor stap doen. Het leuke is ook dat ik er zelf ondertussen lol in heb gekregen en ook zonder Natacha bezig ben. Dat had ik van tevoren niet kunnen bedenken.